Şehidim, Sevgilim Benim
Geldik, gidiyoruz
Zaman süratli, yol kısa
Ömür denen şey,
Göz açma kapama arasında
İnsan fani, hayat fani, fanidir kainatta
Yaşamak, kul olmak, işte hayatın sırrı
Müslümanca yaşamak,
Müslümanca ölmek
Kul kere kul olmak
İşte ahiretin yolu
Aşık oldum sırılsıklam
Sevdim, canı gönülden sevdim
Allah’ı, Resulullah’ı ve seni
Ne olur dört gözle bekle
Şehidim sevgilim beni
Hasret Özlem Ayşe Annem
Önceleri çocuktum kuzundum
Zaman geçti selvi boylun oldum
Laleler çiçek açtı, gül tomurcuk
Ekin buğday oldu ben serpildim
Mis kokulu toprağa annem derdim
Allah’ tan Kork
Ey Bekir, bu gün Allah için ne yaptın?
Dünyan için, bak dünyayı altına üstüne kattın..
Zalimsin, koşmaz isen davan için,
Dava senin, sen davan için..
Zafer, Allah rızasını elde etmektir,
İslam için koşturmak, en güzel yemektir..
Unutma, Allah şahit olsun dediğini,
Bekliyor, bu dava, bu Ümmet seni..
Hadi koş, durmadan koş, çatlayasıya,
Allah’tan kork, Allah için ağla doyasıya..
Kardeşiniz Bekir Yetginbal
20 Ocak 1985
Mutluluğun Çağrısı
Adem oğlu neden yaşar dünyada
Neden durmaz koşturur
Güldüreceğim derken bahtını
Acep neden küstürür.
Dünya bir handır
İnsanlar ise birer yolcu
Allah’ın nimetleri bol
Yinede gönüller dolu acı.
Ne malda ne parada
Ne makamda ne de sarayda
Aramana gerek yok beni
Çünkü beraberiz bu handa.
Tramvay’da Hoş Bir Sohbet
ZEYTİNBURNU ndan çıktık yola
Bir sonraki durak MİTHATPAŞA
İstanbul ve AKŞEMSETTİN
Mübeşşiridir Fethin
Ne güzel isim SEYİTNİZAM
MERKEZEFENDİ sana olsun selam
Garipler yurdu, ÖĞRENCİ YURDU
CEVİZLİBAĞ, cevizsiz kaldı kurudu.
Surlardan gir ve bekle
İşte o duraktır PAZARTEKKE
ÇAPA da ararsınız şifa
Dert verip derman aratmaya
Nusret Ancak Senden Allah’ım
Bunu kim diyebilirdi ki
Aşılmaz dağlar aşılmaz
Ya nidası şu şanlı Resulün
Rüzgarlarla ta Hira’ dan
Aha bak tarih şahitlik etti,
Mağlup olup döküldü küffar
Izdırap sesleri yalçın kayalarda
Nasıl da titredi İslam’ın gür sesiyle..
Isındı nice kalpler izzet ve şeref buldu,
Zaferden zafer koşan müminlerle..
Mevlam görelim neyler
Üzülme sen o güzel eyler
Bak ceddin Fatih’e
Ağlayana değil,
Rehavet ehline değil,
Er meydanının yiğitlerine
Kahraman ümmetin evlatlarına bak..
Olsun ya Rab her şeyimiz feda sana
Laleler, güller, mor menekşeler de feda
Sen bizim Rabbimizsin ey şanı yüce Allah’ım
Uğruna can borcumuz var dini mubini İslam’ın,
Nusret senden, sen ol dersen her şey olur Allah’ım.
Kardeşiniz Bekir Yetginbal
29 Temmuz 2008
Ey Muhteşem Kabe
Ey muhteşem Kabe
Ne olur Allah için söyle
Hata mı ettim bile bile
Hadi söyle, niye sırtını döndün
Böyle yaparsan verem olurum
Verem ne ki, kahrımdan ölürüm
Biliyorum suçluyum
İş, güç, çoluk çocuk dedim
Koşup sana gelmedim
Heyhat bu ne gaflet
Ya Rab bu sene kavuştur da,
Bitsin artık bu hasret
Derken uykudan uyandım
Rüyayı gerçek sandım
Şahitsin değil mi ey Kabe
Sana geldim, seni sardım
Sen beni bağrına bastıkça
Ağladım, ağladım, hep ağladım
Ya Rab, önce bu şiirimi okuyana
Sonra da yine bana, Beytullah’ ta
Ne olur, misafirin olmayı nasip et
Kardeşiniz Bekir Yetginbal
19 Temmuz 2005
Dilek İsimli Bebek İçin
Allah dileğini sundu
Karşılık olarak kulluk umdu
Kavuşunca İsmail’e İbrahim,
Kurban eden kul oldu.
İman kalpte bir nur
Amelindeki şekli takva olur
İmansız ise zavallı bir insan,
Kendini ebedi Cehennemde bulur.
Ey Tomurcuk Dinle Beni
Mazide kalan nice günler
Elde kaldı mı hiç bir şeyler
Resim gibi, güzel hayaller
Yerinde esiyor, acı yeller
Eyvah, şimdi hani neredeler
Mecnun misali, onu bekler
Bir gün doğacak, o güneş
Eller açılmış, sanki dallara eş
Takva ile, ne olur ona koş
Üzülme, kalmaz elin hiç boş
Lebbeyk demek, ah ne hoş
Şiir Denilen Hamal, Küfende Ne Var?
İnsanlar, tarih boyunca duygu ve düşüncelerini çoğu kez konuşarak, zaman zamanda yazmak suretiyle ortaya koymuşlardır.
Şiir yazmak ya da şiir okumak suretiyle de hitapta bulunmak adeta bir ayrıcalık olmuştur.
Çünkü bunu yapmaya her insan kendinde medeni bir cesaret bulamamış, adeta “Şairlere ve Şiire hep gıpta etmişler, Şairler toplumda farklı bir kişi olarak kabul görmüştür.